Thermiekfabriek

Gisteren aangekomen en de overdracht gedaan van de Arcus, als onderdeel van de charter. De kist heeft afgelopen week op Puimoisson gevlogen en de vorige gebruiker heeft heb netjes naar Serres gebracht, als onderdeel van zijn terugreis. Omdat er onweer op komst is, laten we kist lekker in de “doos”. We gaan even een welkoms biertje drinken. Daar breekt het onweer toch los…. Diverse aanhangers draaien om de as. De stoelen op het terras vliegen van de ene kant naar de andere kant. Blij dat we besloten hebben om vandaag op te bouwen.

Opbouwen

Het opbouwen gaat gelijk als met de DuoDiscus T. Makkelijk dus. Het is een prachtige kist, maar de oranje striping is geen gezicht. Het is een samenraapsel van wat er over was van een andere plakbeurt…. Dit valt meteen op. De rest ziet er prachtig uit! We hebben alleen wat pech dat de zuurstof installatie niet compleet is, dus dat wordt lokaal huren. Zeker van belang, als er meteen voor de eerste dag de verwachting is dat men kan “golfvliegen”.

Proefzitten

Na het opbouwen maar eens gaan proefzitten. Toch maar een kussentje erbij. Je zit vrij diep, maar met een geldig zicht. Van andere Arcus piloten, kregen we ook al het advies een kussen mee te nemen.

De Arcus zit ruimer dan de DuoDicus-T. Heerlijk.

Arcus week?

Er vliegen deze week 4 Arcussen rond op Serres. Drie met een turbo, een E(lectrisch) uitvoering.
Een mooie panorama foto geeft de drie T uitvoeringen in beeld.

De start

Wat ons meteeen opviel in het handboek was de negatieve stelling van de flaps bij een sleep start. Dit is nodig, omdat je dan goede reactie van je rolroeren hebt. Als enige snelheid in de kist is en deze rolt, kun je de flappen stand terug brengen naar 0 en zelfs positief. De start verloopt prima.

Beroerd

Na een uurtje vliegen begin ik me knap beroerd te voelen. Wat heb ik het warm achter in de cockpit. Ligt het aan de warmte? Aan de ventilatie? Rene heeft geen probleem voorin. Het duurt niet lang of ik grijp naar mijn plastic zak om deze te vullen… Je voelt spieren, die je anders nooit gebruikt. En dan die vieze zure smaak in je keel. De vlucht duurt zo’n 4 uur, dus ik had genoeg tijd om 2 plastic zakken vol te krijgen….

Oorzaak

Ik denk dat ik de oorzaak heb gevonden. Vorig jaar had ik het zelfde, alleen dan minder extreem. Ik dacht dat het aan een waterzak lag, die niet goed gereinigd was. Maar na gesprekken met andere vliegers, ligt het mogelijk aan sportdrank met citroen. Citroen en Grapfruit sap werken erg op de maag. Gewoon water maar drinken.
Er kan met moeite nog een lachje af, maar die Arcus vliegt waanzinnig lekker!

Vliegen met mistral wind

Normaal vlieg je in de bergen met breeze wind, die uit het zuiden komt. Vandaag is er mistraal wind, die uit het noord-westen komt. Dan ook met een snelheid van 30 tot 50km/uur. Praktisch geen thermiek en als je hem vindt, dan is het behoorlijk verwaait. Dan wordt het dus dynamische (helling) vliegen. De wind langs de helling zorgd voor het stijgen. Je moet dus goed opletten om aan de juiste kan van de helling zit, anders zit je in de lei…
Al met al is het een pittige dag om mee te beginnen. Vandaar geen geweldige afstand of gemiddelde, maar wel een leerzame vlucht voor ons.

OLC

Onze vlucht is op de OLC te vinden.

Dit is mijn 5e jaar dat ik in de bergen vlieg. Eerst met de SZT op “vakantie” in Gap-tallard, om te proeven wat bergvliegen is. Daarna met vliegmaat Rene de andere jaren invulling gegeven. Eerst gingen we alleen met de Duodiscus, maar nu gaat ook een tweede kist mee. De ventus 2Ct!
Dan komt de vraag: “Ben je er klaar voor…”?
Vorig jaar had ik al een vlucht op de Duo gemaakt, waarbij ik 95% van de vlucht zelf invulling moest geven. Dan weet je hoe dat voelt. Ik had me er al op voorbereid, door nog een extra ventus vlucht te maken en een aantal checks te doen.

Gisteren had ik weer een Duo vlucht waar ik het grootste gedeelte voor mijn rekening moest nemen. De “mindsetting” was er dus. Laat maar komen, die solo vlucht.

Voorbereiding

Vandaag is de Ventus “mijn kistje”… Zo voelt dat. Alles gereed maken: poetsen, accu’s erin, parachute erin, instrumenten instellen, proef zitten, A inspectie. De rij van kisten is beduidend langer dan gisteren en dat is niet gunstig voor mij. Rene start vandaag met Uwe in de Duo, maar die staat voor aan in de rij van tweezitters. We kunnen dus niet samen optrekken. All on my own….

Start

De eerste kisten in de rij werden 10 km verder op afgezet, tegen de helling bij Aspres. Later op de dag werd mtgne d’Anjour (foto links) gekozen. Ik had de eer om de eerste piloot te zijn om het te proberen…. De sleep gaat goed. De wind staat goed op de helling. Eerst wat achtjes draaien. Daarna thermiek cirkelen boven de kam. Als ik genoeg hoogte heb durf ik af te vliegen. Op naar de Malaup, via de Crete des Selles.

Het debacle van de Malaup

Achter de Crete des Selles zakt het als een baksteen. Gas erop en naar de Tete de Boursier, die voor de Maloup ligt. Dit is een huisberg van Gap-Tallard, waar je wel bij afgezet wordt. Dan wel boven de kam… Ik kom op kam hoogte aan en moet maar zien of die het doet. Het zakken en het stijgen volgen zich keer op keer op. Niet effectief. Rustig blijven is het advies! Ik heb Gap-Tallard in de Cambrigde gezet, zodat ik altijd terug kan vliegen.Om een lang verhaal kort te maken…: Het kost me veel tijd en geduld om hoogte te winnen…. Het lukt me om op 2400m te komen en durf de oversteek te maken naar Mtgne de Jouere.

Vogels – de aanwijzers

Bij de Mtgne de Jouere doet de helling het goed. Ik vlieg hem even af waar het meeste stijgen zit. Bij een 3m bel ga ik draaien. Ik zit ruim boven de kam. De vogels, ik denk dat het buizerds zijn, vliegen mee. Of vlieg ik met hen mee…. Ik bereik zo’n 2600m en ga naar de Tete de Grosse.

Tete de Grosse

Ondertussen nog een goede bel gevonden, voordat ik bij Tete de Grosse aankom. Bij het bergvliegen is het belangrijk dat je de bergnamen uit je hoofd leert. Bepaalde bergen herken, door bepaalde typering. De Tete de Grosse is herkenbaar aan het meertje op de berg, dat als drinkwater voor de dieren dient. Een hele geruststelling, als je de bergen zo kunt herkennen.

Op naar het Parcour

Het is gek. Toen met de SZT mee ging naar GAP was het parcour voor ervaren en snelle vliegers. Daar hebben “vlakke land vliegers” niks te zoeken. Ik ben nu 5 jaar verder en ik vlieg naar het parcour. Niet voor de eerste keer. Elk jaar, na het SZT kamp, ben ik met vliegmaat Rene naar het parcour gevlogen. Zo heb ik de pracht en de gevaren onderwezen gekregen.

Dormilouse

Ik vlieg naar de Domilouse, die onderdeel uit maakt van het parcour. Onderweg pak ik toch een bel mee en win 200m. Dat geeft rust bij het aanvliegen. Ik kom op kam hoogte aan en de helling doet het goed. het is redelijk druk, want het is een prachtige dag. Niet zo druk als op Zandvoort, maar toch. De FLARM , een alarmerings- apparaat voor botsing gevaar, gaat regelmatig af.

Pic de Morgon

Nu komt de Pic de Morgon (rechts). Ik vindt deze berg prachtig vanwege zijn prachtige rode gloed in de rosten. Maar ook het uitzicht over het Lac de Serres Poncon (links). Ik krijg een prachtige bel van 3 a 4 m/s op de kop van deze berg. heerlijk uitdraaien en hoogte winnen. Dan durven we naar de overkant. Op naar e Mt Gauillaume.

Mont Guillaume

Deze berg heeft de afgelopen jaren onze meerdere malen prachtig stijgen gegeven, om voldoende hoogte te vinden voor de terugreis naar Gap-Tallard of Serres. Dit keer mag ik heb hem “solo” mee pikken. bij aankomst, 45 graden openen naar de berg, en kijken waar het stijgen zit. Ja hoor, hij doet het goed. Heerlijk achtjes draaien en de helling afschrapen. Ik heb nu een paar uur gevlogen en vindt het mooi om aan de terugreis te beginnen. Het is 5 uur in de middag.

Les Parias

Zuinig terug vliegen via de berg Les Parias. De helling doet het beperkt, totdat ik bij een kommetje kom. Daar weer een heerlijk bel van 3 m/s. Als je zo een paar uurtjes alleen je ding koet doen, gaat het thermiek vliegen ook steeds beter. Die sterke bellen vlieg ik met 120km/uur. Dan ligt de kist wat stabieler en de bellen zijn toch vaak krap. Stijl draaien dus. Nu hoogte zat. Vliegveld Serres staat weer in de boord computer. het antwoord is geruststellend: 1000m boven glijpad. Niet rijk rekenen, maar het staat toch leuk.

Mtgne de Charance

na een kleine steek kom ik bij Mtgne de Charance. De bel geeft 2m/s stabiel stijgen. Als ik link uit de cockpit kijk, zie ik 3 kleine lenticularis achtige wolken. Zou het me lukken om op mijn solo vlucht ook golf te pakken. Ik draai wel uit, maar er komt geen golf. Dat zou te mooi zijn….

Lokaal oefenen

Vliegend uit de richting van Gap-tallard, kun je het veld van Serres vinden ‘als je het water volgt’. Er liggen beekjes/stroompjes naar Serres. Ik heb drie uur gevlogen en ben blij dat ik veilig bij mijn veld ben terug gekomen. Ik ben niet erg moe, dus besluit nog wat lokaal te oefenen. Heerlijk om nu uit te proberen wat er wel of niet werkt. Even naar de Mtgne dÁujour terug, daarna naar de (mtgne de st geris) “badkuip” zoals de Duisters deze berg noemen. Daarna een doorsteek naar ‘de Cabre’. Halverwege keer ik terug, omdat i het niet aandurf. Eerst weer hoogte pakken en een tweede poging. ja hoor, we halen het en fladderen hier ook even rond. Daarna terugg en de vlucht afronden.

Klote landing

Boven het veld vlieg ik nog een keer over om te zien hoe de windzak er bij staat. Ook even de cambridge (vluchtcomputer) uitlezen wat de windrichting en sterkte is. 30km wind, betekend 15km bij de advies landingssnelheid erbij. Met 120 km dus landen. De landing gaat goed, tot het moment dat ik loop te klooien met de kleppen stand op final. Ik maak hierdoor een 2e landing…. Afblijven van die kleppen, als ze goed staan!

Blijdschap

Je kunt je wel voorstellen dat ik erg blij ben met deze mijlpaal. In 2006 begonnen met zweefvliegen en nu solo in de bergen. Door geconcentreerd en goed voorbereid met mijn passie bezig te zijn heb ik dit kunnen bereiken. I’m happy man!

De vlucht..

De vlucht staat ter lering en vermaak op de OLC. Ik schrijf vlucht nr 45 in mijn logboek. De 195km, in 4 uur, is meer dan dat ik ook in Nederland overland heb gevlogen…. ik heb wel meer in Duitsland gevlogen (360km), maar toch voelt dat raar… heb ik nu meer ervaring met bergvliegen, dan met vlakke land overland vliegen. Dat is een mooie uitdaging voor 2012!

Serres, waar ik over een paar weken naar toe ga, heeft in Mei een verharde baan gekregen.

Zeker voor het slepen een goede aanwinst. Je komt eerder los.

Vandaag is het zover! Na zo’n 4 maanden ontwikkeling, in de avond uurtjes, aan de “Serres Booklets” is een definitieve versie gereed.

Hoe het begon…

In de zomer van 2010 heb ik zelf op het vliegveld Serres gevlogen. Voor mijn eigen voorbereiding had ik, in het voor mij zo geliefde A6 formaat, een info boekje gemaakt. Daarin had ik de voor mij belangrijkste info opgenomen: veld informatie, circuit, frequenties, luchtruim structuur van de omgeving. Lekker compact zo’n boekje in de cockpit!

Na een aantal dagen heb ik een voorbeeld boekje achter gelaten bij de receptie. Een dag daarna trof ik op het veld Sidonie Ohlmann, vrouw van Klaus, die me herkende aan mijn “thermiekfabriek” polo. So, you are the men from the booklets. We have to talk…..

Opdracht

Aan het einde van mijn vliegvakantie had ik een opdracht op zak om een info boekje te maken in 3 talen. Na een aantal sessie “boekjes was de Engelstalige versie gereed. De opzet, de indeling was accoord. Maar dan moet je nog 2 vertalingen produceren. “Google translate” bleek niet echt een “vriend” te zijn. Sidonie en Klaus hebben zelf meegeholpen met de vertalingen het het controleren. De Duitstalige versie is tot stand gekomen door hulp van Rene Vos en Bernd Kuhlmann (vliegmaten waar ik mee vlieg bij SFG Duisburg).

De eerste pagina’s geven uitleg over het veld Serres (start en landing, procedures). De rest van de pagina’s geven heel compact de informatie van het luchtruim weer en de benodigde frequenties voor het gebied.

En nu produceren…

Er zijn kritikasters die zo’n boekje “een paar velletjes papier” noemen. Ik kijk er zelf anders tegen aan. Ik heb er veel plezier (en tijd) aan beleeft om dit als product neer te zetten. je bent ook weer inhoudelijk met je passie bezig in de winter. Ik ben dankbaar dat Klaus en Sidonie me deze opdracht gegund hebben en hoop dat veel vliegers in Serres wat aan de booklets hebben.

Filmmateriaal schieten is mijn ding. Ik ben weer blij dat Rene, mijn vliegmaat, tijd heeft gevonden om het materiaal aan elkaar te plakken. De film geeft een impressie van het vliegveld Serres. De sleepstart en de landing vanaf Serres, maar ook het helling vliegen langs het parcour.

Op een van de dagen heb ik samen met Klaus Ohlmann gevlogen in de Stemme. Een hele belevenis om te zien hoe hij het “gans vliegen” gebruikt om mensen mee te nemen in het bergvliegen.

Er was ook een dag, waarbij de weervoorspelling voor golfvliegen zo goed was, dat er om 7:00 gestart werd. Dat gaf toch wel aparte beelden, als je gewend bent om na 12:00 te starten.

In 2010 hadden we de countour HD camera voor het eerst mee. Hiermee hebben we ook mooie shots geschoten buiten het vliegtuig.

Zo in de eerste week van het nieuwe jaar leek het me een goed idee om weer eens de doelen voor dit jaar op te schrijven. Niet dat ik zo’n prestatie mannetje ben, al komt het misschien zo wel over als je met passie over het zweefvliegen schrijft, maar omdat ik gemerkt heb dat ik effectiever van mijn gebruik maak als ik een doel voor ogen heb. Ik heb vorig jaar april daar al een artikel over geschreven: Het verschil tussen een droom en een doel….

Taboe

Helaas moest ik de eerste TABOE (=Training Aan Beginnende Overlandexperts) bijeenkomst van het seizoen 2010-2011 missen, maar de tweede TABOE dag in december j.l. kon ik er weer bij zijn. Het is altijd weer leerzaam om getriggerd te worden door een leuke presentatie van ervaren vliegers. Ook in 2011 staan er nog een aantal bijeenkomsten gepland: 15 januari en 12 februari.

Theorie (overland) meteo

Ik heb het afgelopen jaar gemerkt dat, ondanks de hulpmiddelen van PC-Met en Wetterjetzt, ik een aantal keren de meteo voorspelling heb zien inkakken. Je denkt aan het begin van de week dat het later in de week een prachtige overland dag gaat worden. Naar mate de week vordert, wordt het stukken minder. Afgelopen jaar is er op het vliegveld Grefrath een meteo cursus gegeven, gebaseerd op het PC-met programma, door een meteoroloog (en zweefvlieger) uit Duitsland. Ik hoop dat ik het kan inpassen om de cursus in 2011 kan bijwonen.

Meteo in de bergen is weer een ander verhaal. Ik ben een goed boekje op het spoor gekomen, dat ik wil ga aanschaffen. Die Entwicklung der Thermik im Gebirge – und weitere Aufsätze zum Alpensegelflug van Martin Dinges.

Checkstarts en doellanden

Het begin van het seizoen moet je goed beginnen: met checkstarts en doellandingen (per type). Ik kijk graag terug op de checkstart van vorig jaar, die had ik met instructeur Rob de Bruin had. Ik was gestart in de ASK-21 vanaf baan 22 op Terlet. Moet een aantal vlieg standen laten zien, waaronder steile bochten. Dit vond plaats ter hoogte van baan 32L bij de A50. Bij zo’n 250m AGL meldde ik dat ik op circuit ga. “Doorgaan met steile bochten”, luidde de opdracht. Bij 200m meld ik nogmaals dat ik op circuit ga. “Doorgaan”, hoor ik nogmaals. Bij 180m hoor ik van achteren: “Nu mag je op circuit”.

Ik realiseer me dat ik het veld van baan 22 niet meer haal. Ik geef aan dat ik een alternatief circuit op baan 30 ga vliegen. Cross-wind landing. Alles gaat naar wens, maar had het weerhaan effect bij de crosswind landing wat beter kunnen opvangen. Een prachtige checkvlucht met alternatieve elementen. Dit heeft me vorig seizoen geholpen om bij elke vlucht alert te zijn op veranderde omstandigheden en open te belijven staan voor andere opties / mogelijkheden.

Zelfstart aantekening behalen

Dit jaar wil ik graag mijn zelfstart aantekening behalen. Om dit doel te realiseren heb ik contact gezocht bij een tweetal instructeurs, die samen in een DG500M maatschap zitten. Zij zijn bereid om me te begeleiden in het behalen van mijn doel. Om me theoretisch voor te bereiden heb ik hier en daar informatie verzamelt om te bestuderen. Naast het bekijken van het handboek van de DG500M is er ook een goed PDF document A Guide to Self-Launching Sailplane Operation van Eric Greenwell. Dit 56 pagina’s tellende document geeft een goed overzicht van wat er bij komt kijken bij het vliegen met een zelfstarter.

 

Het is me tegen gevallen wat er binnen zweefvliegend Nederland te verkrijgen is aan materiaal. Er zijn mooie PDF documenten van de EVO, VVO1 en VVO2 programma’s. Ook gezien de discussie op het zweefportaal, over wat nu wel of niet gedaan moet worden voor het behalen van een zelfstart aantekening, blijkt dat het niet eenduidig is. Ik heb voor mij zelf nu een programma uitgeschreven, waar ik allerlei oefeningen (o.a: motor start op de grond, motor starten in de lucht, noodprocedures met brand en electriciteit, landen met motor uitgeklapt/uit, etc) wil doen met de beide instructeurs. Ik heb ook de diverse ongeval rapporten, gerelateerd aan zelfstarters, door genomen om zo te kijken wat de meest voorkomende fouten zijn waar ik van kan leren.

 

Ook vanuit mijn ervaring met het TMG vliegen weet ik dat het goed is om procedures goed uit je hoofd te kennen. het verschillen tussen het kennen van de procedures en het uit je hoofd kennen van procedures is een groot verschil. Mensen die me kennen weten: “Daar maakt ie vast een leuk boekje van….”. En inderdaad, de afgelopen maanden het ik een aanvang gemaakt met een klein checklist boekje van de DG500M, die handig op je been kan liggen. Voor maart 2011 ga ik dit boekje afmaken, zodat ik in maart kan starten met het behalen van mijn aantekening.

Solo overland

Tweezitter vliegen is leuk, omdat je de passie van het zweefvliegen kunt delen met de ander. Samen navigeren en overleggen over de route. Daar heb ik de afgelopen jaren veel van geleerd. Maar het vliegen van mijn eerste 300km vlucht was ook een ervaring. Je komt dan toch met andere factoren in aanraking, dan dat je in een tweezitter zit en om het uur aan de beurt bent. Alleen keuzes maken gedurende de vlucht.

Ik wil dit jaar graag op de LS3a en de Ventus een aantal prachtige solo overland vluchten maken en zo de ervaring uitbouwen.

Vliegen in Frankrijk – Serres

Het afgelopen jaar heb ik voor het eerst, samen met Rene en Bernd, in Serres gevlogen. Dat is ons zo goed bevallen, dat we dit jaar weer geboekt hebben. Ik probeer een charter, van een zelfstarter, te regelen voor die periode.   Er zijn twee opties: Een prachtige DG808, links afgebeeld vliegend over Lac de Serre-Ponçon in Frankrijk, of een Ventus 2cM. Kijken wat het gaat worden.

Vandaag heeft mijn vliegmaat Rene Vos het beeldmateriaal in elkaar gezet, dat we op 3 september j.l. hebben geschoten. We hadden zelf heerlijk gevlogen en waren op 19:00 op weg naar ons thuisveld Serres. Op de veld frequentie horen we dat Klaus Ohlmann met de ICARE2 een proefvlucht gaat maken. De ICARE2 is een zweefvliegtuig vol met solar panelen, met een motor van 2.2KW. We melden ons op de frequentie en spreken af een stukje samen op te vliegen, terwijl Klaus zijn testen uitvoerd.

Een prachtig moment om even naast dit prototype te vliegen.

Toen we op vliegveld Serres zaten, wilde we eigenlijk wel weten wat voor een weer het was op zuidelijke velden. Hierbij een overzicht van een aantal webcams in de Franse Alpen.
Druk op “refresh” voor de laatste beelden. Als je nog andere webcams kent in de Franse Alpen, stuur me even een bericht. De volgende locaties zijn opgenomen:

Velden La Motte Puimoisson Serres

Berg locaties Les Orres

La Motte

Puimoisson

PUICAM1

PUICAM2

Serres La Batie

Les Orres – 1700m (zuid oosten van Embrun)

Vandaag was er cirrus bewolking voorspelt. Kijken wat het weer wordt. Rene gaat in de Ventus vliegen, Bernd en ik in de Duo. De sleep is een aantal keren behoorlijk turbulent, maar we komen er goed uit. Een goede oefening om de zweefkist meer aan de helling te houden, om het stijgen optimaal te benutten, dan de sleepkist. Na het ontkoppelen vinden we een mooie bel.

Naar het zuiden

We gaan het zuiden en komen langs de “Rocher de beaumont”. We krijgen een mooie bel en kunnen de oversteek maken naar de Cambre. Van de Chambre gaat het naar de montagne de L’Ubac. Zo kom je bij bergen die je tot voor kort nog niet gehad hebt. Ondertussen kom ik er achter dat ik geen mini-SD kaart in mijn filmcamera heb zitten. Een kleine scheldwoord volgt. Daarna, concentreren op de vlucht maar….

Sommet de Lure

Voor de Lure zitten we wat te rommelen met een bel, maar vinden de aansluiting. Rene is voorgevlogen en zijn we helaas visueel kwijt. Over de radio horen we de posities en hoogten. Maar wat heb je daar aan op dat moment. Ik vindt dit even vervelend, want ik had me dit anders voorgesteld. We gaan er voor! Het is mijn trouwdag! We volgen het pratroon wat andere ook hebben gevlogen. Alleen wat lager…..

Montange de beynes

Onderkant parcour

Ik moet via de onderkant van het parcour (st martin, mt de Coupe) naar boven. Hier worden we even bezig gehouden, doordat we op en neer langs de kam moeten. Wat een frustratie. De ene kant uit hoogte winnen, de andere kant weer verliezen….. Wat ik van Klaus heb geleerd = Rustig blijven en blijven proberen. We gaan de bergkam verder af en vinden uit eindelijk een bel met 3 a 4 m/s stijgen. Half over de kam, met voldoende hoogte, en die brengt ons goed omhoog. Weer zo’n oefening om met 120km/h steil te draaien. Best pittig….

Verder langs het parcour…

We beginnen goed op hoogte aan het parcour, maar de wind komt uit alle kanten. Heb ik weer. Ik krijg ook verschillend info (O.b.v. van Cambrigde of Seeyou). Ik hou zelf cambridge aan en ga naar de overkant van mt du Carton. Zoals de Cambridge voorspelt, hij doet het. YES! Het is niet veel, maar genoeg om naar de overkant te komen. Het veld Marcoux, staat in de Cambridge. We vliegen namelijk van veld naar veld. In Seeyou heb ik alvast het veld Seyne gezet. Niet dat ik er naar toe moet, maar dan heb ik alvast. Het werkt niet als een magneet, zoals ik op mijn eerste solo overland ervoer. Het is een hulpmiddel.

Micheline

Bij de berg Michelene aan het parcour is het nog worstelen op 1900m , terwijl het parcour daar op 2500m ligt. Ik moet de aansluiting vinden naar de Dourmillouse. Kom onder aan de kam aan, maar die doet het. YES!! Rustig, blijven en heen en weer. We komen aan de kam en gaan een aantal keren op en neer. Een prachtige bel van 4 meter brengt ons naar 2700m. Het wolkendek, met cirrus , sluit zich.

Geen risico – naar huis

Het deze wolken, op naar huis. Vanaf de Dourmilause gaan we naar de westzijde van de Malaup. Al daar wat helling wind en onder aan de Malaup een bel van 2m/s. Het is wel 18:00. Niet slecht. We steken over naar de Crete de Selles. Die doet het beperkt. Verderop gaat het beter. We halen het veld ruim.

Lokaal aftasten

Als je ’thuis komt’ en nog wat hoogte over hebt, kun je lokaal wat uitproberen. met Bernd aan de knuppel gaan we het bekken van Spres in. En ja hoor, daar zit weer een stabiele bel van 1 tot 2m/s stijgen. We komen weer op 1950m. Daar naar de Pic de Bure, want die ligt als enige nog wat in de zon. We komen op 1800m aan en dat is net aan de krappe kant. Achteraf, met Rene oveleggend, blijkt dat we ook beter deestzijde van de berg hadden kunnen nemen. Leuke oefening, maar nu naar huis.

OLC vlucht

De vlucht van vandaag is weer op de OLC terug te vinden. Ik had liever wat hoger gevlogen, maar de weersomstandigheden (en mijn ervaring), hebben er een interessante en leerzamevlucht van gemaakt!

De foto’s komen even wat later….

Gisteren was een bijzondere dag voor de vliegers die gevlogen hebben. Meerdere vliegers hebben, vanwege de voorspelling van golf vliegen, een prachtige 1000km mogen vliegen. Ik had gisteren een rustdag en dat heeft me goed gedaan. Wat een timing…. In de meteo briefing van Klaus Ohlmann wordt vandaag uitgebreid ingegaan op de dag van gisteren, waarom bepaalde bepaalde meteo wel of niet werkte. De helft van de vliegers waren vroeg thuis. Die waren de rotoren (o.a bij Pic de Bure) zat. De ervaren mannen kwamen om 7:30 al boven de rotor aan bij pic de bure en hebben de hele dag tussen de 3500 e n 5500m gezeten… Dertien uur vliegen. That’s is what separates the boys from the men….

Nieuwe ronden – nieuwe kansen

Vandaag ga ik weer met Bernd samen in de Duo Discus. Rene gaat in de Ventus. Een deel van de vliegers houd het voor gezien, na zo’n lange dag als gisteren. Maar ook het weer van vandaag speelt daar bij een rol. Daar kom ik later we achter….

Sleepstart

In de sleepstart duikt de sleepkist tot 3 keer toe naar beneden. Ik van dit verval op met de kleppen te trekken, maar Bernd denkt dat de kleppen niet in de lock zitten en doet ze weer dicht. Een kleine internationale communicatie tussen een Nederlander en Duitser volgen en de kleppen gaan weer uit. De start gaat verder weer goed! We gaan via de huisberg Arambre omhoog.

Samen opvliegen

Van de huisberg gaan we naar de montange de st. Genis, ook wel “badkuip” genoemd. We vliegen even samen met Klaus Ohlmann op. Effe kijken wat de meester doet. Hij vertrekt weer met z’n passagier aan boord. na een aantal keren langs de kam hoogte zoeken, steken we over naar de andere kant van het dal naar montagne de Chabre.

Chabre

Aan deze berg is het behoorlijk druk. Er zijn veel delta vliegers en parapenters actief aan deze helling. We gaan hier een stuk of 10 keer langs de helling. Je moet nu alleen oip FLARM vertrouwen, maar ook op die langzame jongens letten dieons eruit stijgen.
De voorrangs regels aan dehelling zijn: heb je de rechter vleugeltip aan de helling, heb jij voorrang op hette gemoed komend verkeer. Het leek er op dat dit niet voor delta vliegers geldt …. %^^&*(vloek). Ik had de vleugel aan de linkerkant van de helling, dus uitwijken toe er een deltavlieger aan de helling zat met de rechter tip aan de helling. Draait die idioot naar mijn cockpit toe. Dat is schrikken!!! Snel weg draaien en weer terug naar de kam. Dit is dus de reden dat je niet geheel op FLARM kunt rekenen, maar op je ogen!! Later hoor ik van Klaus dat delta vlieger andere voorrangsregel er op nahouden. Met name over onder en boven. Ze kunnen niet naar boeven kijken. Opzij kijken schijnt ook moeilijk te zijn….

Sisteron

Het volgende veld (Sisteron) wordt in de boordcomputer gezet en we gaan op weg. Wordt het landen op Sisteron? Het ziet er wel naar uit. Op het laatste moment vinden we een bel met 1m/s. We vergeten om het vinden van de bel te melden aan Rene, onze maat. Maar hij let goed op het sluit aan. We stijgen heerlijk met 2 a 3 m/s. Daarna naar de huisberg van Sisteron, “Rochers de Hongrie”. Achterde berg staat een heerlijk bel. Rene kan met deze bel door steken, met 2 andere bellen, naar Tete de Grosse.

Het wordt moeilijk voor ons….

Bernd en ik zijn even op elkaar aangewezen. We zitten vlak bij het veld van la Motte.We hebben een prachtige bel, maar proberen tot 2 keer toe een oversteek te maken richting Rene. Dit lukt ons niet. Bij de laatste poging komen we knap laag te zitten in de beurt van het veld Seyne.

Seyne (International Airport)

Ik geef aan dat we een buitenlandingsveld moeten aanwijzen. Samen besluiten we mogelijke twee velden aan te wijzen. Helaas maar waar, de motor gaat uit. Daar heb je hem uit eindelijk toch voor, maar het voelt toch als een verlies…. het heeft gewoon niet gewerkt met de thermiek. De motor gaat uit en komen 200m boven AGL uit. We draaien een aantal bochten en vinden ligt stijgen. We gaan richting vliegveld Seyne. Niet om te landen, als het aan mij is, maar om aan de huisberg een bel te vinden. Dat lukte vorig jaar, dus waarom dit jaar niet…… Om Seyne wordt er gelierd, en brengt ons niet meer dan wat we nu met de motor gewonnen hebben. Er is ook belabberd weinig activiteit op Seyne. Een verklaring? De thermiek hier werkt niet!! Tot drie keer toe de motor getrokken. Bernd noemt dit “Seyne International Airport” en maakt nog wat foto’s.

Aan de helling

Rene Zit bij de Pic de Morgon en meld dat het daar ook niet geweldig gaat. De wind staat gewoon ongunstig om heel veel bekende bergen lekker aan te blazen voor helling vliegen. Dan wordt het gewoon een uitdaging. Na een aantal keren de motor te hebben getrokken, komen we bij de helling van de Dourmillouse aan en vinden uit eindelijke aansluiting. Hier ben ik nog nooit zo laag geweest. het is leerzaam om rustig te blijven en zuiver te vliegen. Juiste afstand aan de helling en de snelheid er goed op houden (> 120km/h). na een aantal keren aan een stuk van het parcour om te zijn gegaan, vindt ik het wel genoeg zo.

Op naar huis

De “badkuip”van de westzijde uit gezien…

We vliegen van het parcour terug naar huis. Gap staat in de boord computer en via de Malaup gaan we terug. Vandaar oversteken naar cretes des Selles. Deze helling doet het beperkt, beter gezegd ‘het doet weinig tot niks…’. Snel naar de andere kant, naar de ‘badkuip’. Ik kom hier op 1100m aan en kies ondertussen een buitenlandings veld. Groot genoeg. Maar kijkend naar de helling, hoor de vario weer een vrolijk geluid maken dat overeen komt met 1m/s stijgen!. Na 3 keer langs de helling te gaan, komen we boven we de kam. We kunnen thuis komen!!

Landing

Toch een goed gevoel over de hele dag…

De landing bij Serres is altijd interessant. Er kunnen wel wat rotoren staan als het behoorlijk waait. Ik ga langs het velden, zien hoe de windzak strak staat. Ik ga op 1000m circuit en hou het “gas” er op. Met zo’n 150km op circuit dus. Dwarsbind been naar de hangaar en naar final. Dan vol kleppen trekken en netjes horizontaal leggen. Met de crosswind/tegenwind ben je de snelheis snel kwijt. Met een zware bak , als een Duo-T, behoud je de energie en sta je toch verder in het veld dan je denkt. Veilig landen staat voorop! Als er op terlet nog een keer gesproken wordt over “het is geen solisten weer” i.v.m de wind zal ik terug denken aan deze landingen op Serres.

OLC vlucht

De OLC vlucht van vandaag is hier te vinden.

Morgen!

Ik heb voor morgen een lesvlucht met Klaus Ohlman geboekt. Dit betekend dat je mee vliegt in de Stemme en dat er een aantal vliegers achter hem aan vliegen. Ik heb er voor gekozen om in de Stemme mee te vliegen, omdat je (schat ik zo in) dan veel meer kunt overleggen en leren over het bergvliegen. Zelf vliegen zit er niet in, denk ik, want hij heeft de verantwoording voor de “locomotief”. Ik heb vandaag een aantal keren goed laag gezeten en hoop morgen er meer over te horen.