Thermiekfabriek

Vandaag is het vliegdag nr 2. We hebben op de briefing vernomen dat het minder vliegweer is. Veel vliegers laten het even voor gezien. Vol enthousiastme hebben we de kist maar weer voor in de rij gezet. We willen alleen een uur of wat later starten.

De start

Vandaag mag ik voorin zitten. Dit betekend: de start en landing doen. De start is met redelijk turbulent weer. De kist gaat diverse kanten uit en het is hard werken. Rene attendeerd me op het gebruik van de kleppen, om de kist goed achter de sleepkist te houden. Dit zijn dingen die je op je Nederlandse thuis veld nauwelijks mee maakt. We worden bij de “Montange (grote) Ceuze” (2016m) afgezet. Dit is een prachtige berg, waar je met zo’n 120km/h langs de helling gaat om stijgen te vinden. Een prachtige belevenis om laag te beginnen en naar een half uur werken boven de rand uit te komen.

Het parcour

Via een tweetal thermiekbellen komen we bij de berg “Colonbis” (1733m) aan. Deze berg ligt aan het begin van het parcour. Het parcour is een grote groep bergen, die achter elkaar liggen in noord-zuid richting. Als de wind uit het westen komt, kun je daar geweldig helling wind vliegen. Het parcour staat bij bergvliegers bekend voor het afleggen van grote afstanden, zonder hoogte verlies. We vliegen soms 150km/h met 1 tot 2m/s stijgen!. Wat een belevenis! Een keerzijde van dit grote genot is het gevaar. Je vliegt soms met 4 tot 6 man bij elkaar, maar ook in tegengestelde richting. In onze kist zit dus ook FLARM ingebouwd, die signaleerd dat er andere vliegtuigen in de buurt zijn (boven/onder/links/rechts/voor/achter). Dit is enigzins schijn veiligheid, omdat als er een vlieger in je buurt is zonder FLARM, jer er niks van merkt. Onze 4 ogen zijn dus van groot belang!

Barcelonette

Van het parcour steken we door naar het dal van Barcelonette. Belangrijk bij bergenvliegen is het om er voor te zorgen dat je altijd een (vlieg)veld binnen glijbereik hebt. In ons geval is dit het vliegveld Barcelonette. Een prachtige verharde baan, die je goed vanuit de lucht kunt herkennen.

Ecrins – Glacier Blanc

Het is prachtig om over de Ecrins te vliegen. In het bijzonder de gletser “Blanc”.
Al vliegend langs de helling, zie je in het midden de gletser liggen.

Terug naar huis

Vanuit de Ecrins vliegen we terug richting ons veld, Gap-tallard. Bij de Guillaume hebben we hoogte genoeg over en zien de Pic de Bure prachtig in de zon liggen. Ze zetten Gap in onze vluchtcomputer als “next-airfield”. We hebben nog 1200m om naar Gap te glijden. We steken het dal over. We merken dat bij het in de avond vliegen, het dal het stijgen geeft. Met maar 200m hoogte verlies komen we bij de berg “Tete de Clappe” aan, die voor de Pic de Bure ligt. Te krijgen meteen helling stijgen. Prachtig! Het is wel 19:30!! Dat is avond vliegen.

Pic de Bure>

Voor menig “vlakke land vlieger” is de Pic de Bure een monster van een berg, met zo’n 2700m. Voor menig bergvlieger is dit een van de mooiste bergen in de omgeving. Achter de Pic de Bure staat vaak golf, daardoor je continue stijgen ervaart. Vandaag is het avondvliegen bij de Pic.

Met 2m/s stijgen langs de helling. We hebben nog een half uur voor zons ondergang.
Tijdens het draaien langs de helling krijg je de zon prachtig in je lens. Binnen 15 minuten bereiken we de rand van de Pic en zijn op 2700m aangekomen. Yes, wat een cadeau!

Even nog langs de grote Ceuze

Het lijkt wel niet op te kunnen. We krijgen de hoogte er niet af. Dan maar even het ‘gas’ erop en langs de grote Ceuze. Eindigen, waar we vandaag ook begonnen zijn. De recht opstaande wand is machtig mooi. Je beleeft het helemaal als er naast vliegt. Vanavond is het “de grote Ceuze by night”. Wel zo mooi om deze van boven te bewonderen.

Traditie

Er begint een traditie te ontwikkelen. We zijn de eerste die starten en vandaag ook wederom de laatste die landen. Het is zo genieten om de avond zon op je vleugel te hebben.

Ik mag de landing doen. Netjes 90km/h vliegen met de DuoDiscus. De kist glijd zo lekker door de lucht. Om 19:50 zet ik de kist netjes aan de grond. Ondanks het latere tijdstip van starten hebben we bijna 5 en een half uur gevlogen en 590km afgelegd. Het gaat ons niet zo zeer om de duur en de afgestand, maar om het samen genieten. Ik hoop dat de foto’s dat weergeven. De vlucht is op de OLC te zien onder volgenden link.

Gisteren, omstreek 18:00, aangekomen in Gap-Tallard. Lekker geslapen en vandaag “invliegen”. Als eerste het vliegtuig maar eens uit de aanhanger halen een vliegkaar maken. Een prachtige DuoDiscus Turbo (hulpmotor) is ons deel voor deze week. De kist heeft een Duiste registratie D-KKDU (uitgesproken als de “KakaDu”). Dat verklaart ook het mooie logo op de staart!

Briefing

Na het het in elkaar zetten van het zweefvliegtuig, op naar de briefing. Het is hier gebruikelijk dat een van de sleepvliegers het meteo bericht voor vandaag toelicht. Op mijn standaard invul blaadje, gemaakt o.b.v. de ervaring van vorig jaar, kan ik zo de belangrijkste info opschrijven. Luchtdruk, windrichting en sterkte op diverse hoogten, sunset (hoe laat moet je geland zijn. Voor ons van groot belang. (knipoog) ).

Als eerste in de rij

We zetten de kist als eerste in de rij. Het lijkt wel of anderen geen animo hebben…
Zoals gebruikelijk, komt de wind uit het zuiden (de breeze) na 12:00 opzetten. We stijgen op omstreeks 12:50. We laten ons door het sleepvliegtuig afzetten bij een van de huisbergen: de kleine ceuze.

Turbo aan…

We zijn misschien wel te vroeg gestart. De thermiek is moeilijk te vinden. We kunnen twee dingen doen:
– terug naar het veld voor een nieuwe sleep, of
– de turbo (hulpmotor) aan.
We kiezen voor het laatste en gaan richting het vliegveld Serres. Kunnen we in iedergeval altijd landen…
Bij Serres vinden we hoogte en gaan van 110m naar 2000m. Voldoende hoogte om verder te gaan.
Vanaf hier de oversteek gemaakt naar de “Parc National de Ecrins”.

Wat een schoonheid

We vliegen op zo’n 3400m lang gletser “blanc”. Dit is dan ons uitzicht.

Wat is de landschap hier prachtig. Je wordt omringt door hoge bergen en voelt je een klein mannetje. Het langs de helling vliegen, soms met 2 a 3 m/s stijgen, is hier prachtig.

Afsluiting van een mooie dag

Via “parcour royal”, welke de Ecrins verbind naar het dal van barcelonette, komen we bij de Domillouse uit. Deze berg is het begin van het “parcour”. We besluiten aan het einde van de dag terug te vliegen naar de Tete de Clappe (2020m) aan. van hier steken het dal over naar het vliegveld Gap-Tallard.
Even invliegen is een prachtige vlucht van 7 uur geworden. Als eerste gestart en als laatste geland. Dat belooft wat voor deze week.

vlucht gegevens

Op deze link kun je de vluchtgegevens van de OLC zien.